Bosque nuboso - Reisverslag uit Manuel Antonio, Costa Rica van Bas en Emily - WaarBenJij.nu Bosque nuboso - Reisverslag uit Manuel Antonio, Costa Rica van Bas en Emily - WaarBenJij.nu

Bosque nuboso

Blijf op de hoogte en volg Bas en Emily

13 November 2018 | Costa Rica, Manuel Antonio

Buenas noches chico’s

Na de sky walk zijn we doorgereden naar ons verblijf voor de volgende 3 nachten, Monteverde Inn. Deze accommodatie ligt in een privé natuurreservaat met een eigen café/restaurant en hiking trail. Vanaf het open veldje voor het restaurant, maar ook vanuit onze kamer, hadden we een schitterend uitzicht op het dal en de Nicoya golf.
Omdat we hier op ruim 1300m hoogte zaten en op het “continental devide”, was het even wennen dat het hier een stuk koeler was. Voor het eerst deze vakantie konden we de truien en jassen uit onze koffers tevoorschijn halen (die we ook elke dag daar hebben gebruikt).
De eerste avond hebben we bij het restaurant van het reservaat zelf gegeten en onszelf daarna vermaakt met een pak kaarten.

De volgende morgen begon vrij regenachtig, maar we hadden al besloten om te gaan ziplinen en we wisten dat het weer toch alle kanten op kon gaan.
Voor het ziplinen hebben we eerst nog een wandeling gemaakt door het privé reservaat met best goed weer. Tijdens de wandeling kwamen we een groep witte-neusberen tegen, maar ook verschillende vlinders, vogels, uit de kluiten gewassen insecten etc.
Op naar Selvatura Park. Omdat we nog niks hadden geboekt waren we ruim op tijd voor de eerstvolgende zipline groep en om dat uur van te voren op te vullen hebben we eerst nog een lekkere warme chocolademelk gedronken met een heerlijk stuk carrotcake erbij.
Het stopte echter niet met regenen dus hop in de harnassen en naar het begin van de ziplineroute. De route bestond uit 13 kabels waarvan de langste een hele kilometer lang was. De langste 2 kabels moesten we met 2 man tegelijk doen waarbij de lichtste persoon(Emily) voor en de zwaardere persoon (Bas) achter die ook eventueel moest remmen, dit kwam door de redelijk hevige wind en regen zodat je met zń tweeën niet kon gaan ronddraaien. Voor de laatste kabel was er eerst nog een “Tarzan-swing”, hierbij werden we aan een 10 tot 15 meter lang touw gekoppeld en van een platform geduwd ( xD ).
Door de regen op de kabels waren onze gezichten lekker modderig geworden, we zagen er niet uit haha.
Emily was goed doorweekt en daardoor aardig koud geworden, dus zijn we hierna naar Santa Elena gereden om bij een cafetaria op te warmen. Santa Elena is niet heel erg groot, maar we zijn nog langs de verschillende souveniershops gelopen.
Voor we gingen eten hebben we nog even gerust op de kamer, ook om natte kleren om te wisselen voor droge. ‘s Avonds zijn we bij Tree House wezen eten, dit restaurant is om een boom heen gebouwd waardoor je eigenlijk tussen de takken zit. Ze hadden hier ook nog live muziek dus dat was extra gezellig.

Maandagmorgen zijn we naar Monteverde Cloud Reserve gereden waar we een wandeling met gids hebben gemaakt. Toevallig was er nog een Nederlander die op datzelfde moment de hike deed dus hadden we met z’n drieën 1 gids. Dankzij de gids zijn we er in geslaagd om maarliefst 2 van de bijzondere en voor Centraal Amerika inheemse quetzals te spotten. Maar ook verschillende andere vogels die we zonder gids nooit hadden gezien, alleen gehoord.
Na de tour hebben we samen met de andere Nederlander een bakje koffie en een gebakje genomen waarna we met hem nog een andere route door het park hebben gewandeld. Helaas waren de punten waar mooie uitzichten moesten zijn volledig bedekt door de laaghangende bewolking. De route bracht ons ook naar een punt waar je (bij mooi weer) goed de “continental devide” kon zien, met aan de ene kant de atlantic ocean en aan de andere kant de pacific ocean.
Hierna zijn we wezen lunchen en hebben we een lekkere taco gegeten in Santa Elena.
‘s Avonds zijn we bij Morpho’s wezen eten waar je overdag een mooi uitzicht hebt op het westen, met schijnbaar zeer mooie zonsondergangen. Heel toevallig kwamen we hier het koppel tegen waarmee we bij Arenal de paardrijtocht hebben gedaan. Wat nog wel het meest frappante was was dat we hen vandaag weer tegenkwamen in het hotel bij Manuel Antonio.
Hier is het nu weer even aanpassen aan de warmte, maar vooral ook genieten van het uitzicht op de grote oceaan.

Hasta luego amigos

  • 14 November 2018 - 06:20

    Ingrid En Ron:

    Hoi,
    weer met veel plezier jullie verslag gelezen.
    Prachtig die natuur daar met veel bijzondere dieren.
    Geniet nog maar verder van jullie tour.

    Ps: Gaan jullie ook nog wat foto's op deze site zetten? :-)

  • 14 November 2018 - 12:09

    M&F:

    Prachtige belevenissen, hebben jullie foto's van een quetzal kunnen nemen?
    Op een bergrug zowel de Stille als de Atlantische oceaan kunnen zien is helemaal super.
    Mooie positie voor een 360 gr foto of video.
    Live muziek in een treehouse restaurant is wel decadent ;-)
    Hopelijk klaart het weer op voor nog meer reisplezier.

    Groetjes,
    Marion en Ferry



Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Bas en Emily

Actief sinds 18 Aug. 2015
Verslag gelezen: 198
Totaal aantal bezoekers 7966

Voorgaande reizen:

04 Oktober 2019 - 21 Oktober 2019

Western USA 2019

03 November 2018 - 17 November 2018

Costa Rica 2018

02 September 2017 - 15 September 2017

Thailand 2017

27 Oktober 2015 - 21 November 2015

Afstudeerreis naar Florida

Landen bezocht: